Charakterystyka Toru Regatowego

• powierzchnia – ok. 70 ha
• długość – 2000 m
• szerokość – 175 m
• długość toru w linii prostej – 2 170 m
• liczba torów wyścigowych – 8 (wioślarze), 9 (kajakarze)
• szerokość torów wyścigowych – 13,5 m (wioślarze), 9 m (kajakarze)
• ogólna szerokość toru regatowego – 108,0 m (wioślarze), 81 m (kajakarze)
• ogólna szerokość toru (+ pasma powrotne po obu stronach 33 i 34 m) – 175 m
• głębokość toru – 3,7 m
• wyznakowanie system „Albano”
• wieża na starcie – trzy poziomy, poziom startera 4,7 metra od lustra wody
• utwardzony plac na łodzie przy mecie toru – 6300 m2

Wieża na mecie (poziom wieży ponad lustro wody)

• sędziowie pomiaru czasu – 3,15 do 6,3 m
• speaker i reżyser zawodów – 9,3 m
• jury – 12,3 m
• centrum informatyczne – 15,3 m
• fotofinisz i pomiar czasu – 18,3 m
• TV – 21,3 m
• anteny TV – 28,8 m
• maksymalna wysokość wieży – 38,1 m

Urządzenia

• pomiar czasu i foto-finisz – Omega Scan’O’Vision
• urządzenia startowe w systemie AGSO
• system informatyczny
• system TV wewnętrznej

Budynek hangarów i szatni

• 11 boksów: po obu stronach każdego boksu półki na czterech poziomach
• 24 szatnie z natryskami, każda dla 21 zawodników
• 10 pomieszczeń dla masażu
• 2 sauny fińskie
• gabinet lekarski i gabinet zabiegowy
• laboratorium antydopingowe

Trybuna główna

• I poziom – 765 miejsc
• II poziom – 871 miejsc
• przyziemne:
  • centrum prasowe
  • sala wielofunkcyjna

Trybuna na mecie

• ponad 1200 miejsc siedzących
• biuro informacji prasowej
• parking nad trybuną – 120 miejsc postojowych

Budynek administracji i obsługi toru

• akredytacja
• informacja
• sekretariat zawodów
• gabinet dla prezydenta i sekretarza generalnego
• gabinet dyrektora i administracja toru
• lekarz główny zawodów i pierwsza pomoc
• sala audiowizualna na 120 miejsc
• sala odpraw sędziowskich
• sala VIP

Budynek akredytacji + tablica wyników

• sala o pow. 240 m²
• tablica wyników o wymiarach 17,92 x 10,24 m – 182 m²

Historia toru regatowego na jeziorze Maltańskim sięga 1917 r., kiedy to ogłoszony został przez grupę poznańskich patriotów konkurs na ośrodek sportowy dla młodzieży. Nie przypadkiem wybrano tereny maltańskie – właśnie tu w czasach pruskiej okupacji zbierała się poznańska młodzież, aby pod kierunkiem instruktorów „Sokoła” uprawiać różne sporty. Niestety na realizację tego zamierzenia trzeba było czekać prawie 35 lat. W 1952 roku na Malcie odbyły się wielkie międzynarodowe regaty wioślarskie i kajakowe, rozgrywane w ramach Festiwalu Młodzieży i Studentów.

Obiekt od razu uzyskał uznanie przede wszystkim ze względu na niepowtarzalną, idealną wręcz lokalizację – regatowy akwen położony jest niemal w centrum miasta, na skraju obszernych terenów zielonych. Liczne hotele i domy akademickie gwarantują zróżnicowany standard zakwaterowania i wyżywienia, a Poznań jako miasto tradycyjnych międzynarodowych targów posiada znakomite połączenia komunikacyjne z całą Europą i światem.

Ponieważ tor regatowy w pewnym momencie przestał wypełniać standardy międzynarodowe dla rozgrywania regat we wioślarstwie i kajakarstwie, w latach 1981-1990 przeprowadzono jego gruntowną modernizację, łącznie z pogłębieniem całego jeziora, umocnieniem brzegów i wybudowaniem nowych obiektów obsługi toru. Modernizację przeprowadzono dzięki uporowi garstki działaczy z ówczesnym prezydentem miasta Poznania Andrzejem Wituskim na czele. Zamiary te zostały wykonane w oparciu o koncepcję, projekty i pod nadzorem byłego zawodnika – wioślarza Akademickiego Związku Sportowego w Poznaniu, Mistrza Polski we wioślarstwie – architekta Klemensa Mikuły. Kilkunastoletni staż wioślarza wyczynowego, który startował na różnych torach i w różnych warunkach, uwidacznia się szczególnie w funkcjonalności i wyposażeniu pomieszczeń dla zawodników, sędziów i obsługi toru. Nic więc dziwnego, że obiekt jest dzisiaj nie tylko piękny ale przede wszystkim bardzo funkcjonalny.