Historia toru regatowego na jeziorze Maltańskim sięga 1917 r., kiedy to ogłoszony został przez grupę poznańskich patriotów konkurs na ośrodek sportowy dla młodzieży. Nie przypadkiem wybrano tereny maltańskie – właśnie tu w czasach pruskiej okupacji zbierała się poznańska młodzież, aby pod kierunkiem instruktorów „Sokoła” uprawiać różne sporty. Niestety na realizację tego zamierzenia trzeba było czekać prawie 35 lat. W 1952 roku na Malcie odbyły się wielkie międzynarodowe regaty wioślarskie i kajakowe, rozgrywane w ramach Festiwalu Młodzieży i Studentów.

Obiekt od razu uzyskał uznanie przede wszystkim ze względu na niepowtarzalną, idealną wręcz lokalizację – regatowy akwen położony jest niemal w centrum miasta, na skraju obszernych terenów zielonych. Liczne hotele i domy akademickie gwarantują zróżnicowany standard zakwaterowania i wyżywienia, a Poznań jako miasto tradycyjnych międzynarodowych targów posiada znakomite połączenia komunikacyjne z całą Europą i światem.

Ponieważ tor regatowy w pewnym momencie przestał wypełniać standardy międzynarodowe dla rozgrywania regat we wioślarstwie i kajakarstwie, w latach 1981-1990 przeprowadzono jego gruntowną modernizację, łącznie z pogłębieniem całego jeziora, umocnieniem brzegów i wybudowaniem nowych obiektów obsługi toru. Modernizację przeprowadzono dzięki uporowi garstki działaczy z ówczesnym prezydentem miasta Poznania Andrzejem Wituskim na czele. Zamiary te zostały wykonane w oparciu o koncepcję, projekty i pod nadzorem byłego zawodnika – wioślarza Akademickiego Związku Sportowego w Poznaniu, Mistrza Polski we wioślarstwie – architekta Klemensa Mikuły. Kilkunastoletni staż wioślarza wyczynowego, który startował na różnych torach i w różnych warunkach, uwidacznia się szczególnie w funkcjonalności i wyposażeniu pomieszczeń dla zawodników, sędziów i obsługi toru. Nic więc dziwnego, że obiekt jest dzisiaj nie tylko piękny ale przede wszystkim bardzo funkcjonalny.