Są dwa podstawowe typy rzutów:
- dostawianie (częściej zwane: pointa, czyt. "puenta") – rzut, kiedy zawodnik stara się umieścić kulę jak najbliżej świnki,
- strzał – rzut mający na celu wybicie kuli lub kul przeciwnika.
Trzy techniki pointy to:
- toczenie – jak nazwa wskazuje, ma miejsce wtedy, gdy kula spada na grunt bardzo blisko rzucającego i dotacza się do świnki; technikę tę stosuje się na bardzo równym terenie,
- lob – to najczęstszy rzut, gdy kula wyrzucona łukiem spada mniej więcej w połowie dystansu między rzucającym a świnką i toczy się ku celowi,
- wysoki lob – to rzut, w którym kula rzucana jest bardzo wysoko, po czym spada przy samej śwince i przy idealnym wykonaniu toczy się bardzo mało lub praktycznie zostaje w miejscu upadku. Ta technika jest trudna do opanowania, jest jednak bardzo skuteczna, gdyż umożliwia bezpieczne ominięcie zagradzających drogę do świnki kul przeciwnika oraz przeszkód terenowych.
Powyższe sposoby stosuje się odpowiednio do warunków terenu gry i sytuacji na boisku.
Dwa typy strzałów to:
- strzał w żelazo (tir au fer) – czyli bezpośrednio w kulę, jest najczęściej stosowanym typem strzału. Jest to nie tylko efektywna technika, gdyż przeszkody terenowe, jak kamyki, nie wpływają w żaden sposób na jego przebieg, ale także wysoce efektowna, a trafienie z reguły nagradzane jest przez widzów brawami. Tym, do czego dążą strzelcy, jest jak największa ilość carreau, czyli strzałów, w których kula wybija kulę przeciwnika i zostaje w jej miejscu.
- strzał toczony (tir a la rafle) – jest rzadziej używany i to głównie przez początkujących strzelców. Nie dość, że jest mniej efektywny, bo np. kamyki mogą zmienić bieg rzuconej kuli, to na dodatek strzał ten traktowany jest z niejaką pogardą przez doświadczonych graczy. To nastawienie wywodzi się być może od starszej siostry petanque, gry prowansalskiej, gdzie strzały toczone były zakazane.